Mamowe dylematy

Nie wiem czy to pogoda, zmęczenie remontem czy jakaś inna przypadłość ale oststnio mój optymistyczny zwykle humor miewa urlop. Nie no nie jest tak, że ciągle mam jakieś smuty ale chmury gradowe krążą głównie nad jedną myślą, którą to już od jakiegoś czasu próbuję odpędzić - mój powrót do pracy. Nieubłagalnie zbliża się koniec sierpnia i tym samym muszę wrócić do pracy. Bardzo to przeżywam i mimo, że pracę moję uwielbiam i mam wielkie szcześćie robić w życiu coś o czym zawsze marzyłam to jednak wiąże się to z zostawieniam Boba pod opieką Babci. Jestem może mamą nadopiekuńczą, bo choć wiem, że Babcia to skarb i zajmie się Bobem jak należy to serducho mi krwawi, bo będe spędzać tyle czasu bez niego. Na razie cieszę się każdym dniem i naszymi Misiowymi rozmowami o wszystkim i o niczym. Mam nadzieje, że jakoś to poukładam i będę mogła poświęcić Bobowi odpowiednio dużo czasu, że nie przegapię pierwszego słowa, pierwszego kroku itp. Mam wyrzuty sumienia, że Go zostawiam ale nie mam wyboru...
Korzystam z oststnich chwil spokoju i bawiąc się z Bobem robię mu zdjęcia. Chwile są tak ulotne chcę je złapać choć na zdjęciach. Może dlatego Bob ma już ponad 5 tysięcy zdjęć.Wprawdzie nie są to zdjęcia o jakiś wielkich walorach artystycznych i sprzęt też mało się do takich nadaje ale przecież nie o to chodzi w takich zdjęćiach. Naważniejszy jest na nich Szymcio i te chwile z jego życia, które uda się złapać. Oststnio bawię się sepią a Bobowi nie przeszkadza, że jest nico mniej kolorowy.